مولانا، غیر از آنکه عارف و عاشق و شاعر و دانشمند بود، بر خلاف اکثر هم‌قطارانش، مدیری توانمند هم بود..
در زمان حیاتش، سازمانی صوفیانه راه انداخت و برای آن درس‌گفتارهای مثنوی را پرداخت و شاگردانش را در تشکیلاتی حلقوی به یک‌دیگر پیوند داد..
چاشنی موسیقی و سماع را نیز او وارد حلقه‌های ذکر کرد و از این رهگذر مجالسی شاداب و دل‌نشین پدید آورد.
او حتا از آینده غافل نبود؛ به‌طوری که پس از مرگش سلسله ی مولویه استمرار یافت و بدون انشقاق و چنددستگی(بر خلاف اکثر قریب‌به‌اتفاق سلاسل صوفیه) به راه خود ادامه داد و در حفظ میراث مولانا کوشید..
شجرنامه ی جسمانی و روحانی او یکی از شگفت‌ترین امتدادهای روشن و شناسنامه‌دار تاریخ است..
ما امروز به راحتی می‌توانیم نوادگان او را در قونیه و پاریس و لندن بیابیم و با آنها عکس بگیریم و خاطرات سینه‌به‌سینه ی آنان را بشنویم..
هین بگو که ناطقه جُو می‌کَند
تا به قرنی بعد ما آبی رسد
مولانا "..
-------
در عکس فوق، خانم اِسین چَلَبی را همراه آقای پیروز سیّار، مترجم خوب کشورمان می‌بینید..
این بانوی فاضل، بیست و دومین نوادۀ مولانا است و نام پارسی‌اش «گزیده» است..
